Over 4 jongetjes en straffe verhalen



Tijdens een wandeling met jonge gezinnen, stapte ik een tijdje met enkele jongetjes tussen 6 en 10 jaar. Na een tijdje begon ik hen anekdotes te vertellen, “straffe verhalen”, over belevenissen in “verre landen”: een cobra-gevecht, een bedelaar met een olifantsvoet, stelende apen, een arm meisje met een niet verzorgde hazenlip, een ervaring van gastvrijheid bij straatarme mensen enz.

De jongetjes vonden het heerlijk. Ik eigenlijk ook.  Na afloop liepen ze meteen naar hun ouders om de verhalen door te vertellen, woordelijk. ’s Anderendaags aan tafel kreeg ook ik tot in het detail die verhalen opnieuw uit hun mond te horen. Desgevraagd vertelden ze me dat ze het veel leuker vonden om verhalen viva voce te horen, dan om ze te lezen in boeken.

Het geschreven woord is uitzonderlijk handig en krachtig voor de communicatie. Maar het gesproken woord, in het bijzonder in verhaalvorm, heeft nog een heel andere kwaliteit van aantrekkingskracht.

Jezus was een verteller.

Reacties

Anoniem zei…
" In levende lijve "

Meest gelezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)