Is geloven echt zo vreemd? - Nieuwe serie van Nikolaas Sintobin sj over de paradox van het geloof



Geloven, wat is dat eigenlijk? Aan de hand van 3 paradoxen probeer ik daar in deze serie van 7 posts iets over uit te leggen (1/7)

Paradox nr 1 (a) : Geloven is even evident als horen en zien ó Geloof in God lijkt voorbehouden voor een kleine groep

a)      Geloven als basisvoorwaarde voor mens-zijn

Om te leven in de werkelijkheid - die ruimer is dan jezelf - moet je uit je zelf durven treden en leren contact te maken met de wereld buiten jou. Mens worden en dus de hele opvoeding heeft hier alles mee te maken. Het kind staat voor de uitdaging om het veilige en besloten cocon van het ikje te verlaten om naar de ruimere wereld toe te durven gaan, in het bijzonder ook naar de andere mens. De beperking van het autistische kind is precies dat het het hier moeilijk mee heeft en dat het dreigt opgesloten te blijven in zichzelf.

Essentieel bij dit naar buiten treden is dat je het aandurft om te vertrouwen in iets of iemand die je niet volledig kunt controleren, die je ontsnapt, die je te boven gaat, maar waar je toch op rekent.

ð  Als je de eerste keer fietst zonder zijwieltjes,
ð  als je voor het eerst zwemt zonder bandje,
ð  als je je intimiteit opent voor een vriend of vriendin,
ð  als je een levenspartner kiest ….

dan is daar steeds een belangrijke dosis onzekerheid, een onbekende en ongrijpbare factor die je er bij moet nemen. Het gaat hier niet over weten met zekerheid dat je niet zal vallen, dat de ander je zal respecteren. Er is steeds een stuk sprong in het onbekende. Want de volledige zekerheid heb je nooit. Wie deze sprong niet of moeilijk durft te wagen die zal het heel moeilijk hebben om zich ten volle te kunnen ontplooien als mens.

Eigenlijk gaat het hier over geloven. En eigenlijk doen we dit voortdurend. Ik kan dit blogbericht niet schrijven als ik niet ergens geloof dat de bezoeker van deze blog minstens een beetje geïnteresseerd zijn in wat ik te zeggen heb. Met andere woorden, geloven, als basishouding in het leven, is helemaal niet zo’n speciale houding. Het is eigenlijk, op de keper beschouwd, gemeenschappelijk aan alle mensen. Meer nog, misschien zegt dat “geloven” wel iets over het mens zijn op zich? 

Reacties

Anoniem zei…
Belangstelling hebben, willen ontdekken en je verdiepen in.
Ik geloof dat ik het begrijp, dat ik mezelf begrijp en de ander kan begrijpen.
De natuur is zoals deze zich laat zien en dat vraagt van de mens naar een leren omgaan met.
De fiets leert je fietsen en het goede woord laat iets begrijpen.
Geloven in jezelf en vertrouwen ervaren geeft innerlijke kracht.
We worden wijzer wegens het vergaren van inzicht en liefde laat andere wegen zien.
Op het moment dat je iets verinnerlijkt dan weet je, je past het toe zover dat gaat.
Geloven in heb je als mens nodig, het stelt je gerust, ik kan het, wij kunnen het en niet al het gewenste komt uit.
Vrede en geluk valt samen op tijd en plaats.













Anoniem zei…
Heeft een authistisch iemand ook moeilijk geloven? Wat , hoe kan die geholpen worden?
Anoniem zei…
Dat een autistisch kind of bij uitbreiding autistische mens dreigt opgesloten te geraken in zichzelf is een krasse uitspraak. "Dreigt" brengt gelukkig enige nuance in de zin. Mensen met een autismespectrumstoornis ervaren hun leven makkelijker wanneer er enige controleerbaarheid in is. Anderzijds zijn er ook mensen die een zeer sterk inlevingsvermogen hebben en geleerd hebben met de onvoorspelbaarheid om te gaan. Auticoaches leveren een belangrijke bijdrage zodat "vertrouwen" ook aanwezig komt. Het is voor de omgeving een opdracht om de mensen met ASS zo te benaderen dat zij een veiligheid kunnen voelen. Is dat ook niet de houding van God die voortdurend een gepersonaliseerde weg zoekt naar ons?

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj