Een rode draad die alles anders maakt (5/8)
In het najaar van 2016 hield ik in het kader
van “Bruisende Kerk”, een congres voor jonge katholieken in Gouda, een inleiding
met als titel: “Meer houden van de Kerk: in de leer bij Ignatius van Loyola en
Lucifer.” Hier volgen enkele uittreksels.
5/8
II. Tips om meer
te leren houden van de Kerk
Wat
kan ons helpen om meer van de Kerk te houden en van haar te blijven houden. Ignatius
van Loyola geeft ons, in zijn Geestelijke Oefeningen, enkele eenvoudige tips. Daar
wil ik het graag even met jullie over hebben. Immers, zoals elke vorm van
liefde, is ook de liefde voor de Kerk iets wat je kan leren en wat je vervolgens
dient te onderhouden en steeds opnieuw uit te zuiveren.
Keuze voor
dankbaarheid
De
belangrijkste tip is als een rode draad geweven doorheen het geheel van de
jezuïtische spiritualiteit. Het gaat over dankbaarheid. De ignatiaanse
spiritualiteit nodigt uit om systematisch en steeds opnieuw bij voorkeur
aandacht te besteden aan wat in je hart vreugde, vertrouwen, openheid teweeg
brengt en om daarvoor te danken. Bij het terugblikken, analyseren of evalueren
van wat je meemaakt of ziet in de Kerk er voor kiezen om steeds eerst op zoek
gaan naar wat een positieve nasmaak heeft achtergelaten. Hoe subtiel of
bescheiden ook. Soms is dit makkelijk. Soms kan het lang zoeken zijn om redenen
van dankbaarheid op het spoor te komen.
De
reden waarom dit zo belangrijk is is eenvoudig. Vreugde, in het bijzonder
vreugde die blijft duren, is doorgaans een aanwijzing van Gods aanwezigheid.
Hoe vaker en hoe meer aandacht je bewust geeft aan die vreugde en dus ook aan
die schoonheid hoe fijngevoeliger en aandachtiger je wordt voor de werkzaamheid
van Gods Geest in zijn Kerk. Concreet resultaat is dat je dan ook meer van de
Kerk gaat houden omdat je je meer bewust
wordt van al het goede dat er van de Kerk uitgaat en van haar vaak discrete
schoonheid, ook in jouw omgeving.
Reacties