Over eeuwige twijfelaars én over de andere
Onlangs verscheen in het magazine 'Zeven keer jezelf overstijgen’ het verslag van een interview dat ik gaf aan Erik Galle. Thema was “raad geven aan twijfelenden”, een van de geestelijke werken van barmhartigheid. Hier volgen enkele uittreksels (2/6)
Het
is belangrijk een onderscheid te maken tussen mensen die twijfel in hun leven toelaten
en anderen die erin gevangen geraken. De tweede categorie noem ik ‘eeuwige twijfelaars’
waarbij ik mensen voor ogen heb die problemen hebben om voorbij de twijfel te
komen. Terwijl twijfel een normale fase is in een keuzeproces, wordt het
problematisch als je de knoop maar niet kan doorhakken. Eeuwige twijfelaars
zijn van alle tijden. Het zijn mensen die bij een tweesprong verstenen en niet
kunnen kiezen of ze nu naar links of rechts moeten. Ze blijven ter plaatse
trappelen.
Ik moet hierbij denken aan het bekende toneelstuk ‘Waiting for
Godot’ van Samuel Beckett. Eigenlijk gebeurt er niets dan wachten in dat stuk. Een
wachten zonder zelf initiatief te nemen. Een twijfelaar is in hetzelfde bedje
ziek: hij wacht tot het antwoord als een cadeautje uit de hemel op zijn hoofd
zal vallen. Ik geloof zeker en vast in de genade, maar een knoop doorhakken moet een mens zelf doen.
Een
dertig jaar geleden hoorde ik voor het eerst een poëtische zin die ik nooit
vergeet omdat die het proces van twijfelaars zo goed weet te vatten: “Ik wist
door mijn keuze, verloren ieder ander verlokkend bestaan. Ik heb dan maar niet
gekozen, en het leven is voorbij gegaan”. Sommige mensen lijken hun leven te
vullen met een verwijlen in de twijfel zonder stappen te zetten die daaraan
voorbij gaan.
Nikolaas Sintobin sj
Nikolaas Sintobin sj
Reacties
Dit veronderstelt een geloof in de mogelijkheid om ons door hem te laten leiden.
In dat laten leiden kunnen we uiteraard ook handelen.