Wat er gebeurt als je in het station van Rotterdam de gevaar-modus inschakelt



ELFDE ZONDAG DOOR HET JAAR - Jaar C
2 Samuël 12,7-10.13  -  Psalmen 32(31),1-2.5.7.11.  Galaten 2,16.19-21. Lucas 7,36-50.8,1-3.

Vorige week zaterdag was ik in het station van Rotterdam. Ik moest een half uur wachten op de trein, haalde mijn laptop boven en begon wat mails te beantwoorden. Op het bankje tegenover zat mij een jonge man. Om de een of de andere reden gaf hij mij een onaangename indruk. Plots kwam die kerel voor me staan. Ik schakelde spontaan over op de “gevaar-modus”: Wat wil die van mij? Dat werd meteen duidelijk. Hij had geraden dat ik zat te wachten op de trein naar Antwerpen. Vermits ik druk aan het werken was, had ik niet gemerkt dat er een spoorverandering was omgeroepen. Vriendelijk maakte hij me daar op attent. Ik pakte mijn spullen bij mekaar en snelde naar het andere spoor, waar de trein reeds stond te wachten.  Toen ik  in de trein op zoek ging naar een plaatsje, kruiste ik opnieuw die jonge man. Ik tracteerde hem op mijn alleraardigste glimlach. Ik was hem zeer dankbaar. Maar ik was niet erg fier over de blik waarmee ik hem eerst aangekeken had.

Het verhaal dat Lucas ons zonet vertelde gaat over iets soorgelijks. Je zou kunnen zeggen dat het gaat over twee wijzen waarop mensen, wij dus, naar elkaar kijken, met elkaar in relatie kunnen treden. In het bijzonder als de gevaarknop ingedrukt is.

Simon, de Farizeeër die Jezus heeft uitgenodigd om te eten, heeft een duidelijk idee over die vrouw. Simon is een man die strikt de Joodse wet naleeft. Net zoals Jezus. Zoals de andere inwoners van de stad is Simon oprecht geschokt door de veelvuldige zonden van die vrouw. Begrijpelijk. Probleem is dat Simon zozeer op de zonde van die vrouw is gefixeerd, dat hij de vrouw zelf niet meer ziet. Hij heeft enkel  maar oog voor de zonde. Met alle gevolgen van dien.

De reactie van Jezus is heel anders. Jezus ontkent niet dat de vrouw gezondigd heeft. Integendeel. Ook Hij stelt vast, en nog wel publiek, dat de vrouw flink door het lint is gegaan. Maar, zijn trouw aan de wet en zijn voorbeeldigheid beletten Jezus niet om die vrouw  te behandelen zoals zij ten diepste is: een uniek kind van God, geschapen naar zijn beeld en gelijkenis. Jezus trapt niet in de valkuil om  de vrouw op te sluiten in haar zonde. Integendeel. Door zijn blik, door zijn manier van omgaan met haar, maakt Hij haar duidelijk dat Hij haar vergeeft. Het resultaat is spectaculair. Het bevrijdt een vloedgolf van goedheid, tederheid en dienstbaarheid waarvan die vrouw misschien zelf vergeten was dat ze ertoe in staat was.

Beste medegelovigen, Jezus reikt ons hier een eenvoudige maar eisende pedagogiek van de liefde aan. Het is de pedagogiek van God zelf. En ze werkt, in het bijzonder ten aanzien van zondaars, dwz gewone mensen, dwz, mensen zoals wij.

Als ik naar mezelf kijk, dan weet ik dat ik spontaan makkelijker vriendelijk ben tav mensen die ik moreel hoogstaand vind, en moeilijker liefde zal betonen tav mensen waarvan ik meen dat er moreel een probleem is. Hoe oneindig subtieler  en vrijer gaat Jezus tewerk. Net omdát de vrouw een zondares is, gaat hij haar extra zijn liefde betuigen. Het is als ouders die houden van hun kind, ook wanneer dat kind in de moeilijke puberjaren zit. Ongelofelijk, hoe ouders zich dan telkens opnieuw vergevend, begripvol en verzoenend kunnen opstellen. De zieke heeft toch net meer zorg nodig. Niet minder. Zijn we het er niet allen over eens dat liefde de beste medicijn is?


Beste broeders en zusters, de Heer nodigt ons uit om letterlijk in eigen boezem te durven kijken. Om te erkennen en te beseffen dat wij zelf in de eerste plaats vergeven zondaars zijn. Daar hoeven we geen angst voor te hebben. We hoeven dus ook niet te ontkennen dat we zondaars zijn. Jezus nodigt ons wel uit tot deemoedigheid. Hij nodigt ons uit om Hem toe te laten ons te beminnen, door onze zonde heen. En om vervolgens ook zelf met een open blik, vergevingsgezindheid en deemoedig naar andere mensen te kijken.

Reacties

Maria zei…
Heel mooi verwoord dit is wat een ieder kan gebruiken en toepassen. Dank u.

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj