Waarom Franciscus fascineert


Het leek me een wet van Meden en Perzen geworden. Alles wat met christendom, Kerk en a fortiori Paus en Vaticaan te maken heeft wordt a priori op argwaan om niet te zeggen vijandigheid onthaald door de massamedia. Uitzonderingen niet te na gesproken. Of nog, de evangelische waarden en de zin voor transcendentie zijn onverenigbaar met onze cultuur van consumptie en onmiddelijke bevrediging van de behoeften en dus met onze tijdsgeest.

De blijvende – om niet te zeggen steeds sterker wordende – aantrekkingskracht die Paus Franciscus op diezelfde media en publieke opinie uitoefent  doet mij deze evidentie in vraag stellen. Nochtans is zijn discours uitgesproken evangelisch en vermijdt hij bepaald niet de referentie aan God of Jezus.
Franciscus is een communicatief genie. Dat was JP II overigens ook, zij het op een andere manier. Er lijkt me echter meer aan de hand. Zelf zie ik twee verklaringen voor de fascinatie die Franciscus oproept.

1.      De waarden waar Franciscus voor staat (nederigheid, soberheid, solidariteit, eenvoud, respect, engagement …) zijn waarden waarnaar onze tijdgenoten smachten, hoezeer ze ook ingaan tegen de tijdsgeest.

2.      De wijze waarop de “bisschop van Rome” ze aanreikt is geenzins belerend of dwingend. Welintegendeel.  Hij leeft ze gewoon voor. En dat sinds lange jaren. Woord en daad vallen samen bij deze man. Net zoals bij Jezus. 

Reacties

Anoniem zei…
Beste Nikolaas,
Je mijmeringen zijn waardevol voor vele mensen, ook voor mezelf, maar een personencultus past niet in mijn beleving van christelijke waarden. Ik heb respect voor vele "grote" mensen, maar vooral voor degenen die het minst "in de belangstelling" willen staan.
hoogachtend,
Kristine
Van de Voorde Alex zei…
Je hebt respect voor "grote" mensen die het minst in de belangstelling willen staan. Wel, ik denk dat Paus Franciscus als persoon helemaal niet in de belangstelling wil staan. Zijn functie laat hem toe, zijn waardevolle gedachten naar voor te brengen en zelf in de praktijk te brengen.
Anoniem zei…
In zijn functie als paus staat hij sowieso in de belangstelling, en hij mag een communicatief genie zijn, maar het stoort me als hij (of om het even wie)'opgehemeld' wordt. Franciscus vergelijken met Jezus gaat me echt te ver. Personencultus, dat is mijn punt.

Kristine Verachtert
Lutgard Ondermaan zei…
Hoe?
We moeten toch allemaal proberen net als Jezus te zijn?
Wat is er mis mee als dat lukt??
Lut
Anoniem zei…
Volgens mij is spreken over de kwaliteiten van onze paus geen "personencultus".
Het gaat om zijn spiritualiteit, zijn woorden, zijn daden, zijn tekens.
Het gaat om Christus die hij vertegenwoordigt, en om de mensen (vooral de zwakken, de eenvoudigen, de kwetsbaren, de gekwetsten) die hij in zijn hart draagt.
Het is juist goed dat we voorbeelden en voortrekkers hebben die ons inspireren, die moed geven, die zaken durven aanpakken en omkeren, die tonen wat nu juist de boodschap is van Christus, en de identiteit als christen, en als kerk.
En het is heerlijk dat zo'n inspirerende persoon werd verkozen tot de grote leider van onze katholieke wereldkerk. En dat hij, niet alleen vanuit zijn functie, maar vooral omwille van zijn hele persoon en manier van zijn, met gezag spreekt en aanspreekt. In deze tijd hebben wij zelfs grote nood aan zulke leraars en leiders.
Als wij naar zulke leiders niet mogen verwijzen, wordt de kerk en ons geloof arm. Zulke leiders mogen gezien worden. Niet om henzelf, maar om wie en wat ze vertegenwoordigen, en wat ze aan onze wereld te zeggen hebben.
Magda L
Anoniem zei…
Sinds deze paus verkozen is, heb ik voor het eerst een gevoel van bewondering en eerbied. Hij is voor mij de eerste die doet wat hij zegt, voor zover het hem in deze functie toegelaten is. Hij gebruikt eenvoudige taal en hij gaat naar mensen toe.
Iemand gaf commentaar toen hij tijdens de wereldjongerendagen een bezoek bracht aan de sloppenwijken. Deze persoon vertelde dat de paus er niet binnenkwam als een hoogwaardigheidsbekleder maar als armen met de armen, op gelijke voet en met gemeende interesse. De mensen voelden zich echt op hun gemak tijdens de gesprekken die ze konden voeren met hem. Dat maakt hem juist tot wie hij is. Je voelt de echtheid die van hem uitgaat. Vooral ook als je de kans hebt om zijn preek in het huis Santa Marta te beluisteren. Daar kan hij spreken vanuit zijn hart, zonder beperking van een voorgeschreven tekst of beperking van tijd zoals tijdens het Angelusgebed op zondag.
Hopelijk kan hij nog velen inspireren.
Mieke DB

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj