Een vlindertje kan ongewild het mysterie van
de zonde blootleggen: bewust de relatie verbreken,
er voor kiezen om niet in te gaan op het aanbod.
Link ophalen
Facebook
Twitter
Pinterest
E-mail
Andere apps
Reacties
Bekkeneel zei…
Visuele poëzie en vaak even moeilijk te duiden als tekstuele. Geen tekstanalyse, maar beeldanalyse. Ik zie niet precies wat er gebeurt. Maar uw bijgaande tekst geeft licht. De wijfjesrobot heeft een tralie uitgebogen, ze zoekt dus de vrijheid, wil kennelijk ontsnappen. Het antwoord komt als een levende vlinder, een ziel? Is de robot zielloos op zoek naar het leven en komt dat leven in de vorm van de zielvlinder langs? Het is dan toch een brug te ver voor de robottin. Gelukkig leeft de afgewezen maar niet gedode vlinder. Zij vliegt heen naar andere robots die misschien verder zijn in het uitbuigen van hun tralies en die ze wel zal kunnen (re)animeren of bevruchten met nieuw leven. Ik zie boosheid bij de robot in de roodgloeiende ogen op het moment dat ze haar handen dicht slaat over de arme vlinder. Ook wij worden vaak boos als wij dode werken moeten inleveren, als we af moeten of af pogen te willen zien van wat ons niet gelukkig kan maken: de zonde, onze vrijwillige gevangenis. De boosheid uit zich in het wegjagen en op afstand houden van het ware leven en zo houdt het ongeluk zichzelf in stand. De Jezusvlinder kan ons echter verlossen als we Hem maar aannemen.
Anoniem zei…
Volgens mij is die vlinder juist God, en de robot de mens...
Anoniem zei…
Meermaals keek ik naar het filmpjes met de achtergrond die je neerschreef; Kan je toelichting geven, Nikolaas. Ik vind dit zeer moeilijk. Met dank.
Zonde is bij uitstek een relationeel gegeven. Het gaat, in laatste instantie, over het weigeren om in relatie te treden. Weigeren om met de ander op de een of de andere manier in liefdevolle verbondenheid te staan.
Dat vlindertje zou je kunnen beschouwen als een van de zovele uitnodigingen die we dagdagelijks binnenkrijgen om met de ander iet zinvol/mooi/waardevol te beleven. Iets dat je onder de heel brede noemer van de liefde kan plaatsten.
De robot zou kunnen aanvaarden. Zou zelf ook iets "liefs" kunnen doen tav het vlindertje. Om een reden die niet genoemd wordt slaat de robot het voorstel af, hij weigert, en wel op zo'n manier dat het vlindertje net niet wordt kapot gemaakt.
Wel, kan het niet zijn dat wij mensen vaak handelen als die robot ...
Bekkeneel zei…
Zonde is bij uitstek een relationeel gegeven. Gisteren was ik aan het stofzuigen. Ik stelde me voor dat ik met de losse zuigbuis in de bijkeuken bezig was terwijl de stofzuiger in de kamer stond en dat ik me er over verbaasde dat er geen stof werd opgezogen. Toen hoorde ik de stem van de stofzuiger uit de kamer tot de losse buis roepen: blijf met mij verbonden, zonder mij kun je niets doen. De zonde is inderdaad relationeel omdat hij ontkoppelt. Door te zondigen ontkoppel ik mezelf van God, van het ware leven in en met God. Alles wat ik ontkoppeld doe is geen vruchtbaar leven, vandaar de bijbelse term dode werken. Het verraderlijke is echter dat dode werken heel leuk of spannend kunnen zijn en schijnvrede kunnen verschaffen waardoor men er veelal niet of heel moeilijk toe kan komen zich ervan los te maken om opnieuw in relatie te treden met God.
De Heilige Ignatius van Loyola heeft ons niet alleen de schat van de Geestelijke Oefeningen nagelaten, maar ook een groot aantal brieven, die van hem één van de meest veelzijdige schrijvers van zijn tijd maken. Hierbij een brief daterend uit 1555, die voor ons door inhoud verbazend hedendaags is. Hij snijdt een onderwerp aan dat één van de grootste zorgen verwoordt van de moderne mens: het omgaan met datgene wat men moet doen… Hoe omgaan met de talrijke verplichtingen die mijn werk, mijn engagementen, mijn familie, mijn gemeenschap, de wereld … mij opleggen? 17/11/1555 Het lijkt me dat u zou moeten proberen om rustig te doen wat u kan. Maak u niet ongerust over van alles en nog wat, maar laat wat u uit uzelf niet kan volbrengen over aan de goddelijke Voorzienigheid. God houdt van onze redelijke zorg en bekommernis om de taken die we uit plichtsbesef op ons nemen tot een goed einde te brengen. Hij houdt echter niet van angst en gemoedsonrust. De Heer wil dat we voor onze bepe
Ziehier enkele bedenkingen bij de wijze waarop het recente document van het Vaticaan over de zegening van homo-koppels wordt onthaald in de katholieke Kerk. Fiducia supplicans , het recente Vaticaans document dat toestemming geeft om koppels van hetzelfde geslacht te zegenen, wordt divers onthaald in de Katholieke Kerk. Opvallend is de sterk afwijzende reactie van een groot deel van de Afrikaanse bisschoppenconferenties. Elders in de wereld varieert de ontvangst van enthousiast verwelkomend tot kritisch restrictief. De verklaring zelf is voorzichtig en beperkt van toepassing. Kardinaal Fernández, de prefect van het dicasterie voor de geloofsleer, benadrukt dat ze niets verandert aan de kerkelijke leer over huwelijk en homoseksualiteit. Dit document gaat over de pastorale betekenis van het zegenen van zulke relaties. Heeft paus Franciscus zich dan vergist? Heeft hij te weinig geconsulteerd en daardoor het slechte voorbeeld gegeven inzake synodaliteit? In de synode van oktober 2023 w
Hieronder vind je mijn homilie voor deze zondag Evangelie volgens Johannes 2,13-25 De beelden waren schokkend. Het was op oudejaarsavond 2020 op het Sint-Pietersplein in Rome. Paus Franciscus schudde de handen van een aantal aanwezigen. Plots trok een dame zo hard aan de hand van de paus dat hij bijna omviel. De videobeelden tonen hoe zijn gezicht vertrok van pijn en van ergernis. Omdat ze maar aan zijn hand blééf trekken gaf Franciscus haar uiteindelijk een boze tik op de hand waarna ze hem eindelijk losliet. ’s Anderendaags excuseerde paus Franciscus zich tijdens zijn nieuwjaarstoespraak publiekelijk voor zijn houding. Meer nog, hij nodigde de dame uit om bij hem op bezoek te komen. Blijkbaar vond Franciscus dat hij iets had goed te maken. Alles wijst erop dat de paus zich had laten leiden door spontane woede. Net zoals Jezus, in de evangelielezing van vandaag. Hij is er duidelijk boos, heel boos. Meer nog, de evangelist beschrijft hoe Jezus er geweld gebruikt. Dat zijn
In zijn boek " De Kerk is fantastisch" gaat Rik Torfs uitvoerig in op het thema van humor in de Kerk. Hij verwijst daarbij uitvoerig naar de jezuïetenhumor, en maakt daarbij gebruik van enkele citaten uit mijn boek "Jezuïeten grappen". "Ik denk spontaan aan een boekje dat de jezuïet Nikolaas Sintobin in 2016 publiceerde en dat met cartoons is geïllustreerd. Het heet Jezuïeten grappen. Humor en spiritualiteit . Op het eerste gezicht vertoont het nauwelijks raakvlakken met het bloedserieuze Der Papst. Sendung und Auftrag van kardinaal Müller, waarin niet geheel onverwacht geen cartoons te vinden zijn. En toch is het boekje van Nikolaas Sintobin op een heel eigen manier even ernstig. Het beschrijft namelijk perfect het denken en de spiritualiteit van jezuïeten. Tot in het karikaturale toe. Meer zelfs, juist door het karikaturale te beklemtonen, wordt de essentie, die minder uitgesproken en minder hilarisch is, helemaal duidel
Etty Hillesum was een jonge joodse vrouw. Zij leefde in Amsterdam in de tijd dat de Jodenvervolging strikter en strikter werd. Ze was heel lucide omtrent wat haar te wachten stond. Uiteindelijk zou zij sterven in Auschwitz. Onderstaande mijmering schrijft zij in haar dagboek dd 20 juni 1942. “Ik fietste langs de Stadionkade vanochtend en genoot van de wijde hemel daar aan de rand van de stad en ademde de frisse, ongerantsoeneerde lucht in. En overal bordjes, die wegen, de vrije natuur in, voor joden versperd hielden. Maar boven dat ene stuk weg, dat ons blijft, is ook de volledige hemel. Men kan ons niets doen, men kan ons werkelijk niets doen. Men kan het ons een beetje lastig maken, men kan ons beroven van wat materiële goederen, van wat uiterlijke bewegingsvrijheid, maar wijzelf plegen de grootste roof aan ons, wij roven ons onze beste krachten door onze verkeerde instelling. Door ons achtervolgd, vernederd en verdrukt te voelen. Door onze haat. Door branie, die angst verbergt.
Paus Franciscus wordt uitgenodigd tot iets dat niet meteen zijn specialiteit is. Toch geeft hij deze Cubaanse circusartiesten een kans. En meteen ook zichzelf. Met een meer dan behoorlijk resultaat tot gevolg. Hoe reageer jij als je iets gevraagd wordt waarvan alles doet vermoeden dat je het niet kan? Dat gebeurt namelijk wel vaker in een mensenleven. Vaak wordt een mens geroepen tot iets waartoe hij zichzelf niet in staat acht en dat nochtans zijn weg naar geluk blijkt te zijn.
Het is niet altijd even vanzelfsprekend dat er een verschil is tussen het ervaren van geestelijke vreugde (troost) en het je gewoon lekker voelen. Of nog, tussen geestelijke droefheid (troosteloosheid) en je gewoon wat minder goed voelen. Hoewel het onmiddellijke effect heel gelijkaardig kan zijn, is de oorzaak behoorlijk verschillend. Om dit fundamentele onderscheid te kunnen snappen, is het belangrijk om er ons bewust van te worden waarop onze aandacht is gericht op het ogenblik dat we iets meemaken. De “voel-je-goed-factor”, waar in het bijzonder politici graag naar verwijzen, en zijn tegenhanger van het je slecht voelen, is ten gronde gericht op onszelf. Ervaringen in ons eigen wereldje roepen deze ups en downs op. Een verlaging van de belasting – om nu een politiek voorbeeld te nemen – wordt verondersteld ons een hart onder de riem te steken. En thuis kan een familieruzie ons dan weer de dieperik in helpen. Mochten we kunnen opmerken in welke richting onze gevoelens wijzen,
In deze serie leg ik in eenvoudige woorden en zonder enig jargon uit hoe je een een aantal kernbegrippen uit het christelijk geloof kan begrijpen. Deze maal heb ik het over "hel", een even afschrikkend als actueel begrip. Wat bedoelen christenen hier eigenlijk mee?
Pedro de Ribadeneira sj is lange tijd een naaste medewerker geweest van Ignatius van Loyola. Later werd hij zijn eerste officiële biograaf. Ribadeneira beschreef heel concreet de wijze waarop Ignatius bestuurde. De komende weken krijgt u regelmatig een “tip” van Ignatius. "Wanneer men onze Vader een slecht bericht bracht, waardoor de mensen gewoonlijk geprikkeld worden, dan zei hij geen woord, totdat hij in zichzelf tot rust was gekomen en overwogen had, wat hij moest antwoorden."
In deze vlog leg ik uit waarom de Goede Week zo uitdagend is voor christenen en hoe het komt dat het bidden met het lijdensverhaal van Jezus een stille vreugde kan opwekken.
Reacties
Dat vlindertje zou je kunnen beschouwen als een van de zovele uitnodigingen die we dagdagelijks binnenkrijgen om met de ander iet zinvol/mooi/waardevol te beleven. Iets dat je onder de heel brede noemer van de liefde kan plaatsten.
De robot zou kunnen aanvaarden. Zou zelf ook iets "liefs" kunnen doen tav het vlindertje. Om een reden die niet genoemd wordt slaat de robot het voorstel af, hij weigert, en wel op zo'n manier dat het vlindertje net niet wordt kapot gemaakt.
Wel, kan het niet zijn dat wij mensen vaak handelen als die robot ...
Gisteren was ik aan het stofzuigen. Ik stelde me voor dat ik met de losse zuigbuis in de bijkeuken bezig was terwijl de stofzuiger in de kamer stond en dat ik me er over verbaasde dat er geen stof werd opgezogen. Toen hoorde ik de stem van de stofzuiger uit de kamer tot de losse buis roepen: blijf met mij verbonden, zonder mij kun je niets doen. De zonde is inderdaad relationeel omdat hij ontkoppelt. Door te zondigen ontkoppel ik mezelf van God, van het ware leven in en met God. Alles wat ik ontkoppeld doe is geen vruchtbaar leven, vandaar de bijbelse term dode werken. Het verraderlijke is echter dat dode werken heel leuk of spannend kunnen zijn en schijnvrede kunnen verschaffen waardoor men er veelal niet of heel moeilijk toe kan komen zich ervan los te maken om opnieuw in relatie te treden met God.