Niet anders meer kunnen


Ignatiaanse onverschilligheid

Ignatius geloofde dat alle mensen Gods scheppende en dragende liefde kunnen ervaren. Als we aandacht besteden aan  dit soort ervaring, dan zullen we merken dat we alsdan met heel ons hart naar God verlangen en, tegelijkertijd, een heel groot besef van welzijn ervaren.

Als we vervuld zijn van zo’n ervaring, merken we dat alles en iedereen in vergelijking hiermee verbleekt. Ons verlangen naar dit Mysterie is sterker dan alles of iedereen. We worden, althans op die ogenblikken, vrij van ongeordende gehechtheden aan mensen of dingen; of, zoals Ignatius het uitdrukt, “indifferent”.

We kunnen dan gewoon niet verlangen om wat dan ook te kiezen dat ons zou wegleiden van het object van dit verlangen naar “ wat we niet kennen”, het mysterie dat we God noemen. Een lang leven, gezondheid, rijkdom  - dit alles verbleekt als we het plaatsen naast het Mysterie waar we naar verlangen.

Uit A Friendship Like No Other by William A. Barry sj 

Reacties

Bekkeneel zei…
Ignatius had dat zelf ervaren en begrepen dat het behoort tot de hardware van de mens, dus universeel is. En dus overdraagbaar als licht dat doorgegeven wordt in de Paaswake. Het eenmaal hebben ervaren ervan veroorzaakt een aanhoudende onrust en verlangen bij het moeten missen ervan. Vgl. Johannes van het Kruis: waar houdt Gij U verborgen? De mens die eenmaal God ervaren heeft kan niet anders meer dan net zo lang blijven zoeken tot hij God opnieuw gevonden heeft met inbegrip van de weg of de methode om Hem voor altijd vast te houden. Deze weg is eenvoudig de smalle weg van of volgens Jezus. Inderdaad is niets vergelijkbaar met het leven in en met God. Wie het kent, herkent zich ook in de gelijkenissen van de schat verborgen in de akker en de ene kostbare parel waar de koopman al het andere voor liet schieten. De schat verborgen in de akker is in feite de gestorven tarwekorrel. Aan zichzelf, de eigen wil, het genot en/in alle dingen gestorven vindt de tarwekorrel zich terug als golvend zonovergoten graan. O, Heiland wie had ons dit kunnen openbaren? Hoe hadden wij dit zelf kunnen vinden? Niet. Nooit.
Inderdaad: voor niets ter wereld nog ooit iets doen dat scheiding kan maken tussen God en mijn ziel in het volkomen besef dat God alles is in dit leven en dat het leven zonder God niets is, richtingloos, bestemmingsloos, zinloos, levenloos. En nog slechts leven in en door dankbaarheid. Magnificat.....

Meest gelezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)