Allen barbaars?


We reizen snel en we stoppen zelden. We luisteren naar fragmenten. Nooit naar het geheel. Schrijven doen we op onze telefoon. We trouwen niet voor altijd. We kijken naar filmen zonder de bioscoop binnen te gaan. We beluisteren voordrachten online eerder dan boeken te lezen. Heel deze wijze van in het leven staan zonder wortels en zonder gewicht brengt een leven voort dat ons uiterst aantrekkelijk en zinvol lijkt. Alles is te vinden aan de oppervlakte. Ook de zin wordt daar geschreven.”

Deze cultuuranalyse las ik in een artikel van een Italiaans journalist (Alessandro Baricco). Hij beschouwt deze evolutie helemaal niet als negatief en ziet heel wat positieve aspecten in de komst van wat hij noemt de “barbaren” (waartoe hij ook zichzelf rekent).

Zelf herken ik heel wat van die lapidaire beschrijving van onze postmoderne werkelijkheid. Waar ik hem niet volg is zijn claim dat de zin voortaan niet meer te vinden is in de diepte, maar wel aan de oppervlakte (oppervlakkigheid). Zozeer als er een evidente aantrekking uitgaat van de oppervlakkigheid, zozeer is de voldoening die ze kan verschaffen eveneens oppervlakkig en vluchtig

De grote uitdaging lijkt me om binnen onze versplinter(en)de cultuur toegangspoorten te leren ontdekken naar de diepgang van de innerlijkheid. Daar is volheid van leven te smaken die rijkdom en voldoening te bieden heeft die de oppervlakkigheid snel doorprikken.

Reacties

Meest gelezen

Wat verrijzenis kan betekenen in de dierenwereld en in jouw leven - Adembenemende video

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Waarom we stille zaterdag graag overslaan - de uitleg van Karl Rahner sj

Kan je vandaag nog in Jezus geloven zoals 2000 jaar geleden? - Homilie van Nikolaas Sintobin sj

Over wassen van een aidszieke en Witte Donderdag - homilie Nikolaas Sintobin sj

De verrijzenis van Jezus is geen toverpilletje - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor Pasen