Een boodschap voor jou


Graag deel ik met u deze aangrijpende meditatie van Gewijde Ruimte voor de week die komt.

De meimaand kwam en is weer voorbij. ‘Mei is Maria’s maand’, zoals Hopkins het zegt. Maar is Maria ook zo gekomen en gegaan, zonder veel aandacht van onze kant?

Dit zou echt een groot verlies zijn. Maria toont waartoe mensen in staat zijn, en het is belangrijk voor ons dit te weten. Lucas vertelt het  verhaal van de Boodschap aan Maria om het binnenkomen van de goddelijke liefde in het menselijke leven aanschouwelijk voor te stellen. In de Boodschap komen twee werelden samen in een mysterie van vertrouwen. Beide zijden ontmoeten elkaar hier op een punt van wederzijdse onuitsprekelijke kwetsbaarheid.

Dit unieke ogenblik in het leven van Maria doet zich ook in ons leven telkens weer voor, wanneer ook wij God toelaten zich rechtstreeks met ons in te laten. Dit kan natuurlijk gevaarlijk worden, kan ons leven veranderen.  Er zou een vraag kunnen komen om iets te laten vallen, zoals dit bij Maria het geval was, en om iets anders aan te pakken, zoals dit ook bij haar gebeurde.  Het kan heel alledaags lijken, maar dergelijke ogenblikken dragen in zich het rustige klappen van  engelenvleugels en  laten een diepe vrede achter. De vrome gipsen afbeeldingen van Maria staan in de weg om onszelf te zien als schepselen van vlees en bloed, wij mensen van wie de moeder van Jezus juist in al haar broosheid én diep geloof het waarachtige beeld is.

Het was in de vijfde maand van het nieuwe millennium dat een oud dametje ergens in een verwaarloosde voorstad mij in vertrouwen nam. ‘De hemel kun je soms vinden’, zei ze, ‘bij de bushalte op de Zuiderringlaan’. Ze dacht niet aan de nieuwe moskee of aan de ontheiligde kerk of aan de omgebouwde synagoge, maar  aan een middag als een juweel, aan de kostbare straatstenen, aan de mensen die voorbij liepen.

Ik denk dat Onze Lieve Vrouw zo iets graag zou horen. De seculiere realiteit kan onze godslamp zijn, als we ogen hebben die zien en oren die horen. Struiken in mijn tuin staan in brand, zoals de doornstruik dit deed voor  Mozes. De druilregen kan ze niet doven. Nieuwe bloesems komen weer uit, zoals ik tot nieuw leven kom vanuit de catastrofe van een kwaadaardige winter. Struiken waarvan ik de naam niet kan uitspreken verklaren mij opnieuw onschuldig.

Het kan voor ons hard om dragen zijn dat een schitterende lentedag, hoe aantrekkelijk ook, zo kort kan zijn. In tegenstelling tot de moslims onder ons, kan het zijn dat wij niet langer veel geloven in de Heilige Maagd. Toch blijft de aarde proberen ons over de lijn te trekken en van ons mystici te maken. Vanaf de deur van mijn huis tot aan de bakstenen horizon van de tuinmuur groeit er ieder jaar een mei-altaar.

Reacties

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj