Efraim


Taborberg


Kruis van Jeruzalem (Taybeh)

Deze morgen hebben we de eucharistie gevierd op de Taborberg, de berg van de gedaanteverandering van Jezus. Meteen daarna een kleine twee uur in de bus, op weg naar Samaria.

Samaria is erg verschillend van Galilea. Het klimaat is minder gunstig en economisch gaat het hier veel minder goed. De politieke spanning is groot. Je hebt heel wat joodse kolonies alhier. Er is een christelijke gemeenschap die teruggaat op Jezus zelf. Maar ze wordt ingeklemd tussen een islamitische meerderheid en de joodse kolonisten. We waren te gast in Taybeh, het Bijbelse Efraïm.

Taybeh is het enige homogeen christelijke dorp in het Heilig Land. 1300 mensen wonen hier, behorend tot drie verschillende belijdenissen: Rooms Katholiek, Grieks Orthodox en Melkitisch. Neen, zo legt ons de pastoor uit. Deze verscheidenheid is geen verdeeldheid. Het is een rijkdom, vrucht van 2000 jaar geschiedenis.

Hij stelt alles in het werk om te beletten dat de christenen van zijn dorp zouden emigreren. En er is werk aan de winkel. 30 jaar geleden woonden hier nog 3.400 mensen … De pastoor heeft een coöperatieve gesticht die aan de oorsprong ligt van een voorzichtige economische heropbloei van het dorp. Ook hebben ze een eigen school, die overigens – en dit is een bewuste keuze – ook 30% islamitische kinderen onthaalt. Door de bouw van de muur hebben de omliggende dorpen geen toegang meer tot de ziekenhuizen van Jeruzalem. De pastoor, eerder van het ondernemende type, heeft dan maar een polikliniek uitgebouwd in Taybeh.

Je voelt dat het moeilijk is, zeer moeilijk. Als ik in het tafelgesprek de pastoor “Israëliër” noem corrigeert hij me onmiddellijk: “Ik ben Palestijn”. Het valt de christenen hier zwaar dat de Israëliërs geen onderscheid maken tussen de christelijke en de islamitische Arabieren. Ze beschouwen zichzelf als 100% Arabisch, maar in de eerste plaats als christenen. Probleem is dat hun islamitische volksgenoten de Israëlische staat weigeren te erkennen. Ze zijn blijvend gericht op de definitieve vernietiging van de Hebreeuwse staat. In hun ogen is die een ondraaglijke schandvlek binnen een territorium dat ooit onder islamitische heerschappij stond. Van hun kant gaan de Israëliërs er ook bepaald niet zachtjes tegenaan: de kolonisten die, zo legde ons de pastoor uit, zo maar Palestijns land inpikken, meer dan 500 militaire wegversperringen, allerhande administratieve pesterijen, langzame economische wurggreep …

Aan het einde van zijn betoog vraagt de pastoor ons om onze solidariteit met de christenen in het Heilig Land. Voor de Palestijnse christenen is het van levensbelang om zich gesteund te weten door hun geloofsgenoten, wereldwijd. Het valt inderdaad op hoe vriendelijk de mensen ons hier groeten, tot en met de kleine kinderen.

U kunt alvast een bezoekje brengen aan de mooie website van de katholieke gemeenschap van Taybeh: www.taybeh.info.

Reacties

Anoniem zei…
De link die je suggereert geeft niet de verbinding die jij bedoelt. Ik blijf wel geïnteresseerd.
Dank.
Anoniem zei…
Ik merk dat je echt geniet van je reis in het Heilige Land... Ik ben blij voor jou! Geniet er nog van!

Aan anoniem: de link is http://www.taybeh.info .

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj