Rand

In het bezinningscentrum waar ik woon bevind ik me niet meteen aan de rand van de Kerk. En ook de jongeren met wie ik de voorbije weken in contact ben geweest, hadden doorgaans nogal wat banden met de katholieke/christelijke traditie.

Toch heb ik vaak het gevoel dat ik werk aan de rand.

Onze cultuur – dus ook de mijne – heeft weliswaar heel uitgesproken christelijke wortels. Maar de taal, de symboliek, het onmiddellijke referentiekader … van het dagdagelijkse leven – ook van het mijne - lijken daar vaak geen band mee te hebben. Het lijken twee volledig gescheiden werelden.

En toch stel ik vast dat het mogelijk is om beide werelden samen te brengen. Meer nog, de ontmoeting veroorzaakt vaak een Aha-erlebnis. Het produceert zin, herkenning, vreugde, richting … Het vraagt een heel ervaringsgerichte benadering. Een traditionele, affirmatieve, “waarheids”-aanpak werkt niet. Zelf bij de binnenste kern van christenen is het wenselijk om je kwetsbaar en zoekend op te stellen.

Dan kan het plots mogelijk worden om vér te gaan, en om door te dringen tot de kern. Dan wordt er ook echt verwacht dat je over Jezus gaat praten. Dan wordt ook duidelijk dat rand en kern aansluiting kunnen vinden.

Reacties

Meest gelezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)