Rode schoenen


Ik had het 10 jaar geleden tijdens een publieke audiëntie in Rome reeds opgemerkt: de Paus draagt rode schoenen.


Johannes XXIII was de Paus die voorzichtig begon met een versobering van het protocol, de liturgie, de klederdracht, enz. De uitvoering van het Tweede Vaticaanse Concilie heeft die trend verder doorgezet. Verstarring is plaats gaan maken voor betrokkenheid, grotere verstaanbaarheid en meer creativiteit, in het bijzonder in de liturgie. Schaduwkant was dat de zin voor het mysterie, voor de symboliek en de verbondenheid met de traditie soms erg afgezwakt leken. Het resultaat kon erg mager zijn.


De slinger gaat nu in de andere richting. Benedictus XVI houdt van de grote traditie en deinst er niet voor terug om dit ook zichtbaar te maken. Bijzonder intrigerend vind ik zijn klederdracht. Zowel in de liturgieën als daarbuiten. Hij draagt allerhande gewaden en “accessoires” die ik voordien nooit zag. Ik vermoed dat vele daarvan een symbolische betekenis hebben, maar ik ken ze niet.


Misschien gaat hier wel een uitnodiging achter schuil …

Reacties

Meest gelezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)